Rendible si, pero ¿para quen? Os contactos entre propietarios dos solares eólicos cos promotores adxudicatarios do segundo concurso comezaron e os parques aproxímanse xa a cidades como Lugo, pero ninguén parece precisar cal será ao final a súa porcentaxe do negocio a partir do 2012. Donos de montes e as súas asociacións non pactarán compensacións tan baixas como as asinadas por 30 anos no primeiro bum eólico galego. Moitas comunidades, inexpertas á hora de valorar as súas parcelas, aceptaron pouco máis de mil euros anuais por aeroxerador, sen esixir cláusulas de actualización anual de rendas ou de igualación con parques veciños. Hoxe, a pesar de que as primeiras cantidades ofertadas polas empresas seguen superando a rendibilidade esperada por uso forestal, o prezo xusto do uso eólico será moi superior. A Asociación Forestal de Galicia aconsella paciencia e recorda nunha recente publicación que logrou melloras do 70% sobre as primeiras ofertas.

Os propietarios forestais coñecen as producións brutas e buscan unha cantidade fixa ou unha porcentaxe sobre a produción. Pola súa banda, os industriais, que tratan de evitar a expropiación do terreo, vixían o resultado de explotación dos seus últimos parques e os pagos por canon eólico. A menor número de muíños, máis baixa é a taxa e unha soa máquina de hoxe produce o que dez antigas. O enxeñeiro Santos Areas asesora comunidades respecto diso e explica: «Se consideramos unha potencia media por aeroxerador de dous megawatts, 2.700 horas de produción equivalente ao ano e prezo de venda do megawatt segundo mercado, a produción bruta oscilaría entre 400.000 e 600.000 euros para o titular do muíño. Unha parte proporcional iría ao dono do terreo, en concepto de cesión».

A repartición sempre é complexo. «Cada un negocia como pode -di un entendido-, pero non hai un patrón definido, depende dá potencia, dá posición… podería estar sobre 6.000 euros anuais ou megawatt, pero non ten porque ser así». Outros, como o profesor de Economía Aplicada da Politécnica de Lugo Miguel Álvarez, elevaban xa hai dous anos a cifra a 15.000 euros por aeroxerador en caso de canon por potencia instalada, ou 9.000 euros por hectárea (o que ocupa de media un muíño) de chan rústico arrendado para uso eólico, se se elixe unha cantidade por superficie. Menos habitual é participar na facturación. Hai quen logrou porcentaxes do 1,5 ao 4,5%, aínda que convén incluír unha garantía de pago mínimo.

Outros ven un fixo de 6.000 euros por muíño case un maná, dado que non está suxeito a esperas por quenda de curta de madeira nin os custos de silvicultura, pero o presidente da asociación Ventonoso, José Antonio Diéguez, considérao unha trampa dos promotores: «Nas comunidades de montes é distinto, porque se negocia en conxunto, pero en terreos particulares, con leiras moi pequenas, só interesa a un 10%, alí onde poñen as plataformas e cobran ben; para ou resto dous paisanos non compensa que lles ocupen ou dividan as leiras con pistas, ata poden chegar a perder cartos se lles liquidan cantidades ridículas coma cen euros».

E avisa que non só recae unha hipoteca a 30 anos, tamén en 200 metros á redonda as aspas dos muíños lanzan no inverno cantidades de xeo que danan as árbores. Non todas as comunidades quérenos, ocorre na Serra do Galiñeiro. En todo caso, co parque aprobado, o reto é alcanzar a maior transferencia de rendas ao ámbito rural, sen sufrir os espolios de outrora. Xavier Simón e Damián Copena, da Universidade de Vigo, elaboraron unha guía xunto coa Fundación Juana de Vega . «Vos datos din que agora a porcentaxe na facturación para vos donos do monte é menor ao 1,5%. En Canarias vos propietarios levan ou 6% e vos concellos outro 9%. Logo en Galicia tamén é posible aumentar moito a rendibilidade para ou rural», di Copena.

Fuente:La Voz de Galicia