-Anúnciase unha nova lei de montes veciñais en man común, ¿que debería cambiar

-A lei 13/89 actual é válida, pero creo que habería que modificar a condición de comuneiro, o que obrigaría a cambiar tamén a lei de dereito civil de Galicia, pois establece que para selo hai que ter casa aberta e residir de forma continuada polo menos dez meses ao ano. Esta peculiaridade é demasiado estrita para moitos que viven na montaña ourensá ou lucense. Os meses de clima máis duro residen temporalmente fose da comunidade.

-O monte veciñal xa non se usa como outrora nin é igual nos distintos territorios

-Tamén nel rexen as dúas Galicias: a costeira e rica, repoboada con especies de crecemento rápido; e a interior, pobre e con especies de crecemento medio e lento. Pero o problema non é o urbanita que ten a súa segunda residencia en «o campo», nin o gran número de comunidades de montes en Lugo e Ourense onde a media de idade dos seus comuneiros supera con moito os 65 anos e que por problemas de saúde pasan parte do ano fóra.

-¿Non seguen moi lastradas por preitos e deslindes sen resolver?

-A clasificación e deslindes, como di a lei, deberían ser preferentes, libraría ás comunidades de moitos trastornos e creo que sería unha boa medida preventiva dos incendios pois unha base da rede de fajas de xestión de biomasa poderíase situar nos perímetros dos montes veciñais. Os preitos sobre propiedade o único que carrexan son gastos. A xudicatura e a Consellería responsable da protección e xestión cautelar de montes veciñais, deberían establecer protocolos para posibles avinzas inmediatas, e para casos de non avinza, coa presentación de probas polas partes.

-¿Hai moito sen recoñecer?

-É difícil dar unha cifra. Antes habería que revisar cantas das 2.800 comunidades son realmente veciñais, pois se dá nalgúns lugares que montes proindiviso clasificáronse como veciñais, e montes veciñais individualizáronse, infrinxindo o establecido no artigo 2 da lei, onde se di que son indivisibles, inalienables, imprescriptibles e inembargables. Así, a posesión, aínda que sexa pacífica, non é suficiente motivo para outorgarlle a un particular a titularidade do terreo.

-Pero ocorre, delátao a paisaxe e algunhas sentenzas

-O territorio mostra o aproveitado de forma consuetudinaria e aquilo individualizado. Haberá que ver se este realmente é así ou son usurpacións do monte veciñal en man común. A única solución que vexo válida é achegar documentos que reflictan a propiedade, non a posesión por parte dos interesados.

Fuente:La Voz de Galicia