Si, si o hai. E non, non se fai ao andar. Senón debuxándoo. E nesas está a Xunta: pintando sobre o mapa por onde exactamente discorre o Camiño de Santiago dentro de Galicia na súa variante francesa, a que utilizan sete de cada dez romeus para alcanzar o sepulcro do Apóstolo. Eses deberes, os de cartografiar a gran autoestrada europea das peregrinacións, non llos puxeron onte á noite na academia. Ao contrario, vén arrastrándoos desde a época de Cobi e Curro .
Porque foi en novembro de 1992, o día 12, cando o Goberno autónomo, entón presidido por Manuel Fraga, esbozou un trazado transitorio para incluílo nunha resolución que concluía: «A delimitación aquí establecida permanecerá vixente mentres non se aprobe a definitiva». Case 18 anos despois daquilo, a Consellería de Cultura por fin avanzou onte un paso definitivo na resolución de tamaña débeda histórica, ao difundir a través do Diario Oficial de Galicia unha proposta firme de itinerario «froito do consenso con todas as partes implicadas», matizou un portavoz.
Ábrese agora un período de papelorio burocrático que o departamento ao cargo de Roberto Varela, persuadido de que se trae entre mans unha «actuación prioritaria», pretende despachar por completo en tres meses e pico, de modo que o Executivo de Alberto Núñez Feijoo en pleno poida dar ao asunto luz verde antes de acabar o ano. Así, con trázaa xa perfectamente acoutada en decembro do 2010, a Administración atoparíase en disposición de redactar e impulsar ao longo do 2011 un plan especial, que desde o exercicio seguinte en diante restrinxiría moi seriamente as operacións urbanísticas promovidas a ambas as marxes da vía.
Dous niveis de restrición
Non en balde, trátase de preservar o primeiro itinerario cultural europeo, de acordo cunha distinción que obtivo en 1987, algo antes de recibir da Unesco, en 1993, a consideración de patrimonio da humanidade. Ese futuro documento normativo distinguirá entre dúas clases de amparo, marcadas nos planos con sendas franxas en torno ao traxecto principal: unha máis ampla, de entre 0,5 e 2 quilómetros, denominada ámbito de protección e outra chamada límite BIC (ben de interese cultural), a cal, emprazada sempre dentro da anterior, combinará anchos variables cunha media estimada en 200 metros. Mentres que na primeira a acción gobernamental centrarase en coidados ambientais e paisaxísticos, na segunda as trabas á construción serán «máximas».
Explicado en termos técnicos, o que a Xunta fixo onte foi incoar un expediente de delimitación do Camiño Francés entre Pedrafita do Cebreiro e a catedral compostelá (153 quilómetros distribuídos por 12 concellos), coa excepción dun pequeno tramo entre o lugar do Amenal e o límite do aeroporto de Lavacolla, dentro do municipio do Pino. Todo o relativo a ese anaco permanece xudicializado a instancias duns particulares que litigan polo contencioso-administrativo.
A flamante iniciativa, á que «pronto» seguirán outras similares para o resto de rutas con final en Santiago, conta co aval, outorgado o 20 de xullo, do comité independente que asesora a San Caetano nesta materia, así como cos apoios de concellos, de diversas asociacións vinculadas ao fenómeno das romarías e do Icomos, un organismo de prestixio internacional. E recolle a esencia dun par de estudos que o bipartito contratara no 2007 por máis de medio millón de euros. Estes constan de bibliografía, entrevistas a anciáns, análises toponímicos, fotos aéreas, investigacións catastrais...
Fuente: La Voz de Galicia