A modificación lexislativa coa que o Goberno de Feijoo atendeu as demandas dos alcaldes para corrixir un dos criterios que inspirou a discutida e incumprida Lei do Solo 9/2002, en canto á súa aposta por frear a dispersión nos núcleos rurais, comezará a aplicarse en Galicia na primavera. Medio Ambiente pretende que o Parlamento tramite pola vía de urxencia o proxecto de lei ao que o Consello da Xunta deu luz verde na súa última reunión do 2009, e que tomba a prohibición de construír a máis de 50 metros das aldeas para permitir edificar entre casas dispersas segundo a súa densidade. Con ese procedemento, a consellería calcula que podería adiantarse a marzo unha entrada en vigor da reforma normativa que, se segue os prazos marcados na canle ordinaria, terá que esperar ata abril.
A nova revisión da lei que impulsou Xosé Cuíña, que en principio se presenta como a última antes da súa anunciada substitución por un novo marco normativo no tramo final desta lexislatura, recupera co cambio do concepto de distancia ao núcleo rural polo de densidade edificatoria unha regra que xa formaba parte das regras provinciais de 1991. O envorco normativo oculta unha mudanza de filosofía. Dun articulado que impuña restricións á construción para preservar as aldeas pásase a outro que flexibiliza os requisitos co argumento de desbloquear a edificación para favorecer o asentamento de poboación e evitar que se reproduza nos núcleos rurais o estancamento que padecen os centros históricos das cidades. Esa vontade de que o ladrillo non sexa un obstáculo para incentivar a revitalización do campo materialízase a través dunha nova tipificación que amplía a catro as definicións de núcleo rural. Na práctica, trátase de cambiar a prohibición actual de construír a máis de 50 metros da aldea por condicionar a construción de novas vivendas de acordo coa densidade edificatoria. Así, será posible construír entre casas illadas sempre que o perímetro no que se asintan teña un grao de consolidación superior ao 33%. A fórmula permite compactar a dispersión, ao encher con novas vivendas o terreo entre o núcleo rural e casas illadas.
O outro punto de enganche da reforma lexislativa coas reclamacións dos alcaldes é a axilización dos procedementos que retardan a tramitación dos plans urbanísticos municipais e que frean as obras nas explotacións agropecuarias. A Xunta volve tender a man aos rexedores, ao delegar neles as competencias para conceder licenzas en chan rústico e outorgar as licenzas necesarias para ampliar naves e cortellos, fronte á obrigación actual de que as instalacións que afecten a máis de 25 metros cadrados soliciten autorización do Executivo.
Sintonía cos alcaldes
Feijoo enmarcou no seu día a reforma da Lei do Solo na súa determinación de abandonar «posturas paternalistas» na relación da Xunta cos concellos para transitar por unha senda de «colaboración leal». O anuncio desta revisión da lei anticipou o pacto polo urbanismo que Feijoo selou en setembro coa Federación Galega de Municipios e Provincias, un acordo no que avanzou o seu compromiso de acordar cos alcaldes unha nova norma que substituirá á do 2002 nun ámbito, o urbanístico, no que o Consello Económico e Social xa lamentou a ausencia dun réxime estable.
O proxecto de lei iniciará en febreiro a súa tramitación parlamentaria co rexeitamento expresado polo BNG, que considera que xerará inseguridade xurídica, e as obxeccións manifestas do PSdeG, que teme que axilizar os trámites implique relaxar o control urbanístico.
Fuente: La Voz de Galicia